منگنز (Mn) یکی از 9 عنصر ریز مغذی ضروری برای رشد گیاه است. این مینرال برای تشکیل کلروپلاست و فتوسنتز، متابولیسم نیتروژن و سنتز آنزیم های مختلف مورد نیاز است. بیشتر خاک های معدنی حاوی مقادیر کافی منگنز برای رشد محصولات هستند و کمبود منگنز به عنوان یک ریز مغذی رایج نیست. کمبودها ممکن است در خاک‌ های با pH بالا (یا خاک‌های اخیراً آهک ‌شده) و در خاک‌ های آلی رخ دهد. با کاربرد سولفات منگنز می توان بر این کمبودها غلبه کرد و بازدهی محصولات را افزایش داد.

محصولات زراعی با نیاز به منگنز بالا شامل سویا، گندم، جو و جو دوسر هستند. ذرت نیاز متوسطی به منگنز دارد. منگنز در گیاه بسیار بی حرکت است، بنابراین علائم کمبود منگنز ابتدا در برگ های جوان دیده می شود. کمبود منگنز با کلروز بین رگبرگی (زرد شدن بین رگبرگ های برگ ها) تشخیص داده می شود در حالی که خود رگبرگ ها سبز تیره باقی می مانند.

کمبود منگنز شبیه کمبود منیزیم (Mg) به نظر می رسد، اما کمبود منیزیم در برگ های مسن رخ می دهد. کمبود منگنز می تواند با کمبود آهن همراه باشد و علائم به راحتی اشتباه گرفته می شود. هر دو کمبود ابتدا در برگ‌ های جوان مشخص می شوند اما کمبود آهن تمایز شدید بین رگبرگ ‌ها و نواحی کلروتیک را نشان می ‌دهد در حالی که برای گیاهان دارای کمبود منگنز، تمایز بین رگبرگ‌ ها و مناطق کلروتیک منتشر است.

روش استفاده از کود سولفات منگنز

گیاهان از منگنز (Mn) برای فعالیت آنزیمی درگیر در متابولیسم کربوهیدرات استفاده می کنند. آنها همچنین از آن برای ساخت اسیدهای چرب در طول فتوسنتز استفاده می کنند. در حیوانات، منگنز برای سنتز استخوان و دندان، هورمون ‌های استروئیدی، سنتز و استفاده گلوکز استفاده می‌ شود.

کود منگنز را می توان به صورت نواری استفاده کرد یا روی شاخ و برگ پاشید. محلول پاشی منگنز زمانی توصیه می شود که علائم کمبود قابل مشاهده و تایید باشد. کاربرد سولفات منگنز را می‌ توان با اسپری‌ های قارچ ‌کش و حشره ‌کش معمولی ترکیب کرد.

منابع معدنی بالقوه سولفات منگنز، کلرید منگنز یا اکسیدهای منگنز هستند. همچنین از اشکال کلات مانند منگنز اتیلن دی آمین تترا استات، منگنز دی اتیلن تریامین پنتااستیک اسید و منگنز لیگنوسولفونات برای محلول پاشی استفاده می شود. نرخ بهینه برای محلول پاشی 1 تا 2 پوند در هکتار است، در حالی که برای نواربندی خاک 3 تا 5 پوند در هکتار توصیه می شود.

مزایای استفاده از کود سولفات منگنز

منگنز در خاک در سه حالت اکسیداسیون Mn+2، Mn+3 و Mn+4 وجود دارد که شکل اولیه آن Mn+2 است که توسط گیاهان جذب می ‌شود. منگنز پس از رهاسازی در خاک در دسترس گیاه قرار می گیرد. شرایط خاک در دسترس بودن منگنز را تحت تأثیر قرار می دهد که به شرح زیر است:

pH خاک

منگنز می تواند در pH بالا رسوب کند، در دسترس بودن منگنز را کاهش می دهد، بنابراین کمبود آن به احتمال زیاد در خاک های با pH بالا (آهکی) رخ می دهد. منگنز در pH خاک 5 تا 6.5 بیشتر در دسترس است. در pH بسیار پایین (زیر 5)، منگنز ممکن است  بیش از حد در دسترس گیاهان قرار بگیرد و منجر به تجمع و سمیت منگنز در گیاهان می شود.

مواد آلی

خاک های آلی (مک) احتمال بیشتری دارد که کمبود منگنز را نشان دهند، زیرا Mn+2 به آسانی توسط مولکول های آلی کلات می شود که باعث می شود منگنز کمتر در دسترس گیاهان قرار بگیرد.

رطوبت و دما

در شرایط خاک خشک  در دسترس بودن منگنز کاهش می یابد.علاوه بر این، شرایط سرد و مرطوب به دلیل اثرات ترکیبی کاهش کانی سازی مواد آلی خاک، کاهش رشد ریشه و کاهش فعالیت متابولیکی در ریشه ها باعث کمبود منگنز می شود.

سایر مواد مغذی و فلزات سنگین

مقادیر بالای مس، آهن، نیکل و روی در خاک ممکن است جذب منگنز توسط گیاهان را مهار کرده و باعث کمبود منگنز در محصولات مزرعه  شود.

مقدار مصرف کود سولفات منگنز

نرخ معمول کاربرد خاک برای سولفات منگنز 15 کیلوگرم در هکتار است، با این حال در برخی شرایط کمبود شدید ممکن است تا 25 کیلوگرم در هکتار مورد نیاز باشد.

برای محلول پاشی در غلات، سولفات منگنز محلول را با غلظت 8 تا 10 کیلوگرم در هکتار استفاده می کنند. یک عامل مرطوب کننده (Agriwett 77) برای پخش بهتر روی شاخ و برگ اضافه کنید. برای محصولاتی که کمبود منگنز بصری دارند،  کاربرد سولفات منگنز 2 بار با فاصله 3 هفته توصیه می شود.